When Oud meets Rabab

Sogdiana, orkestraren izena, eskarmentu handiko musikariek eta musikari profesionalek osatzen dute. Kontserbatorioan egiten den moduan, partiturekin lantzen dute musika. Hizkuntzaren hesiagatik komunikatzerik ez badugu ere, trukaketa ona sentitzen dut gure artean eta interes handia haien aldetik. Firuzak 20 musikari baino gehiago zuzentzen ditu, errespetua, eskuzabaltasuna, ezagutza eta adeitasuna sorrarazten ditu. Kide bakoitzak errespetua eta berotasuna erakusten ditu pieza behar bezala interpretatzeko.

"Tamanno" izeneko obra dantzagarri eta alaia moldatzeko erabakia hartzen dugu elkarrekin. Musika tresnen hautaketari dagokionez, bat gatoz Doira, Bukhara Rubab, Ney, Gygak, Kopuz, Qushnay, Rubab eta Oud musika tresnekin.

Bai Rubab eta bai Oud musika tresna monofonikoak dira. Pieza hau "elkarrizketa" edo "galdera eta erantzun" gisa lantzen dugu. Egitura horri esker, entzuleak bi instrumentu horien zaporeak, apaindurak eta sotiltasunak hauteman ditzake. Apaingarriak oso desberdinak dira. Nahiz eta Ouden jokatzeko modu klasikoa ez datorren bat Rubaben jokoarekin, hala ere "Rubab estilo" bat eman nahi diot Ouden jokatzeko nire moduari. Denbora pixka bat behar dut "Tamanno" musikaren apaingarri horiek nola jotzen diren ulertzeko. Piezaren partitura eskuetan daukadan arren, musikariek idatzitakoaren aldean hain desberdin jotzeak ez dit uzten idatzitakoaz bakarrik fidatzen.

Soinua kontserbatorioan grabatu ondoren, musika klipa grabatzera goaz XVI. mendeko madrasa zahar batean (Abdulkasim Sheikhen madrasa). Hasiera batean meskita bat, madrasa bat eta bainu publiko bat dituen konplexua da. Garai batean ikasleak bizi ziren logelez inguratutako patio karratu hartan, Sogdiana orkestraren janzkeraz jantzirik, denok eseri ginen "tapaka" tradizional batean (tapisa zabal bat) eta leku zoragarri eta historiko hartan jo dugu. Dudarik gabe, bidaiaren unerik ederrenetariko bat!

Milesker Sogdiana orkestrari eta Uzbekistango herriari!